Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες, ο λαός έδωσε μια δυνατή σφαλιάρα στους δημοσκόπους και σ’ εκείνους που διατείνονται ότι οι πολίτες είναι «πρόβατα». Η μεγάλη νίκη του Αντώνη Σαμαρά και η τεράστια συμμετοχή των ψηφοφόρων δεν είχαν προβλεφθεί από κανέναν.
Το γεγονός ότι η πλειονότητα των νυν και πρώην βουλευτών της Ν.Δ. υποστήριξε ευθαρσώς την Ντόρα Μπακογιάννη δεν έδρασε καταλυτικά στη συνείδηση των Νεοδημοκρατών που «εξέθεσαν» με την επίλογή τους, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους.
«Everything is changing. People are taking their comedians seriously and the politicians as a joke.» Αυτό είπε ο Αμερικανός κωμικός Will Rogers (1879-1935) πριν από εκατό χρόνια. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο αυτό το απόφθεγμά του ταιριάζει στη σημερινή Ελλάδα.
Οι σωστές και λανθασμένες κινήσεις νικητών και ηττημένων θα γίνουν αντικείμενο –μάλλον βαρετών – συζητήσεων μεταξύ πολιτικών αναλυτών και δημοσιογράφων για πολλές ακόμα ημέρες. Θα ακούσετε πολλάκις ότι η κα Μπακογιάννη έσφαλλε γιατί απευθύνθηκε σε ένα εικονικό ακροατήριο , ευρέως διευρυμένο προς το κέντρο, που όπως φάνηκε δεν υπάρχει επί της παρούσης στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Θα ακούσετε επίσης ότι η Ντόρα διέπραξε ένα κεφαλαιώδες επικοινωνιακό λάθος όταν μέσω παρασκηνιακών διαύλων,θέλησε να διατυμπανίσει ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εύχεται να κερδίσει ο Σαμαράς γιατί τον θεωρεί εύκολο(;) αντίπαλο.
Αυτά όμως λίγη σημασία έχουν τώρα. Οι περαιτέρω αναλύσεις που παράγονται για να εξηγήσουν το αποτέλεσμα περιττεύουν. Εκτιμώ, ότι ο Σαμαράς νίκησε γιατί κατάφερε να γίνει πιο συμπαθής και πιο προσηνής από την Μπακογιάννη. Κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. ότι το δικό του, πιο ανθρώπινο και πιο καθαρό –δεξιό- προφίλ είναι το πλέον ιδανικό για την αρχηγία της παράταξής τους. Τόσο απλά.
Άλλα όμως είναι κατά τη γνώμη μου τα σημαντικά στοιχεία αυτής της εκλογής στα οποία αξίζει να σταθεί κανείς: Πρώτον η εκκωφαντική διαφωνία μεταξύ ψηφοφόρων και στελεχών και δεύτερον η μεγάλη συμμετοχή.
Την Κυριακή επισκέφθηκα διάφορα εκλογικά κέντρα της Β’ Αθηνών για να πάρω μια αίσθηση των πραγμάτων από πρώτο χέρι. Δεν ψήφισα όμως. Επέλεξα να παραμείνω ανένταχτος για να μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Δυστυχώς οι περισσότεροι βουλευτές ακολούθησαν διαφορετική γραμμή από τη δική μου και «στρατοπέδευσαν» αναλόγως... Αυτό όμως δεν άρεσε στο λαό!
Στο εκλογικό κέντρο των Μελισσίων όπου και κοντοστάθηκα για μια πορτοκαλάδα, εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου η εξής αποκαλυπτική της γενικότερης τάσης, σκηνή: Μία καλοβαλμένη κυρία, γύρω στα 59, πλησίασε ευγενικά τον βουλευτή Β’ Αθηνών της Ν.Δ. κ. Αργύρη Ντινόπουλο, και με δυνατή φωνή του είπε:
-Κύριε Ντινόπουλε είμαι ψηφοφόρος σας. Δεν πρόκειται όμως να σας ξαναψηφίσω διότι εκμεταλλευθήκατε τη θέση σας για να πάρετε το μέρος της κας Μπακογιάννη.
-Δηλαδή για να σας είμαι αρεστός και να με ξαναψηφίσετε θα έπρεπε να ακολουθήσω τη δική σας γνώμη; απάντησε σοφά ο βουλευτής Ντινόπουλος.
-«Όχι» του απάντησε αποφασιστικά η κυρία. «Δεν θα έπρεπε να πάρετε δημοσίως τη θέση κανενός!»
Μετά από τον σύντομο αυτό διάλογο αναθάρρησαν κι άλλοι παρευρισκόμενοι οι οποίοι ελαφρώς προπηλάκισαν –λεκτικά- τον κ. Ντινόπουλο που αποχώρησε ταχύτατα.
Η σκηνή αυτή φανερώνει τη σαφή αντίθεση των πολιτών απέναντι στο σόου που στήθηκε από τους εκατέρωθεν χειροκροτητές, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το αξίωμα του βουλευτή, επιχείρησαν να ποδηγετήσουν τους ψηφοφόρους τους κατά τη διάρκεια μια αναγκαίας «εμφύλιας» πολιτικής μάχης, αψηφώντας τους κινδύνους της επόμενης μέρας.
Οφείλω –και πλέον μπορώ- να σας πω ότι όλα αυτά τα είχε προβλέψει ο Σαμαράς από το 2003. Κάποιο βράδυ της θαυμάσιας αυτής χρονιάς, είχα δειπνήσει με τον σημερινό αρχηγό κι έναν κοινό μας φίλο στην «Κατσαρίνα», την αγαπημένη του ταβέρνα στην Κηφισιά.
Του είχα πει τότε ότι, σύμφωνα με τη δική μου αίσθηση, μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της Ν.Δ. ήταν έτοιμη να τον καλωσορίσει ξανά στο κόμμα, ενώ το ίδιο μήνυμα έπαιρνα και από αρκετούς τότε βουλευτές. Ο Σαμαράς λοιπόν μου είπε τότε το εξής: « Για τον κόσμο δεν αμφιβάλλω. Για τους βουλευτές όμως και τα στελέχη έχω μεγάλες αμφιβολίες. Και αυτό γιατί όλοι τους γνωρίζουν ότι η παρουσία μου στο κόμμα σημαίνει αυτομάτως και την εν δυνάμει υποψηφιότητά μου για την αρχηγία του, όποτε κι αν έρθει αυτή η ώρα. Μια τέτοια εξέλιξη θα ανέτρεπε πολλές από τις ισορροπίες και τα κεκτημένα που έχουν διαμορφωθεί για τους περισσότερους, όλα αυτά τα χρόνια που απέχω. Να είσαι σίγουρος λοιπόν ότι αν ποτέ έρθει αυτή η ώρα, οι περισσότεροι βουλευτές και τα στελέχη που τώρα δείχνουν να με καλωσορίζουν, την κρίσιμη στιγμή της εκλογής θα βρεθούν σχεδόν σύσσωμοι απέναντί μου.»
Είχε απόλυτο δίκιο. Σε όλα. Αυτό βέβαια που δεν μπορούσε τότε να προβλέψει ήταν η τεράστια συμμετοχή των απλών ψηφοφόρων στη διαδικασία εκλογής. Το γεγονός αυτό δεν ισχυροποιεί μόνο τη θέση του νέου αρχηγού, αλλά στέλνει ταυτόχρονα ένα ισχυρό μήνυμα αντιπολιτευτικής παρουσίας στην κυβέρνηση που μοιάζει να ολιγορεί και να επαναπαύεται...
Τελειώνοντας, θα ήθελα να στείλω τις θερμές μου ευχές μου για μια επιτυχή πορεία τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Μετά από πολυετή αγώνα, κατάφερες να πάρεις μια θέση που αρμόζει στο κύρος, το ήθος και την αξία σου. Ελπίζω να τιμήσεις όχι μόνο την παράταξη που χρόνια τώρα της προσφέρεις όλο σου το «είναι», αλλά και ολόκληρη τη χώρα που σε στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις για να φέρεις εις πέρας την τιτάνια αποστολή σου (απευθύνομαι φυσικά στην Μαρία Δαμανάκη, την νέα Επίτροπο Αλιείας της Ε.Ε.)
