Έλληνες διαπλεκόμενοι εναντίον του ευρώ!

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα.
Από τη μία βλέπεις μια κυβέρνηση που αποτυγχάνει παταγωδώς σε όλα, ένα –πρώην- σοσιαλιστικό κόμμα που διαλύει καθημερινά τα «σπλάχνα» της.
Από την άλλη βλέπεις ότι αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα που δεν καταφέρνει να ικανοποιήσει ούτε τους δανειστές αλλά ούτε και τους –δανειζόμενους- πολίτες, να αιωρείται στο κενό , γαντζωμένο στην εικονική πλέον αυτοδυναμία που επέτυχε στις τελευταίες εκλογές.
Στα δύο αυτά χρόνια εγκληματικής διακυβέρνησης, μόνο μια φορά φάνηκε ίχνος λογικής, αλλά δυστυχώς κράτησε μόνο ένα μεσημέρι. Μέχρι το απόγευμα της αποφράδας εκείνης μέρας, συγγενείς και φίλοι κατάφεραν να πείσουν τον πρωθυπουργό ότι η συγκυβέρνηση με την αντιπολίτευση δεν ήταν προς το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών ή τέλος πάντων, ορισμένων εξ αυτών.
Έτσι συνεχίζεται ως σήμερα η προφανής αδυναμία ορθής διακυβέρνησης με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Κάποιοι όμως δεν ανησυχούν! Αντιθέτως κάνουν ό,τι μπορούν για να επηρεάσουν υπουργούς, βουλευτές και εν δυνάμει υπουργούς, υπέρ της επιστροφής στη δραχμή!
Δεν είναι μόνο οι περίφημοι ιδιώτες ή τα funds που έχουν επενδύσει στην πτώχευση της Ελλάδος. Είναι κυρίως αυτοί που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα μετά την πτώχευση! Και πρόκειται φυσικά για Έλληνες… Βαθύπλουτους, διαπλεκόμενους, φοροφυγάδες με μοναδικό στόχο τον επιπλέον υπέρμετρο πλουτισμό χωρίς ίχνος ηθικών αρχών και πατριωτικής συνείδησης.
Είναι αυτοί που θέλουν να ζουν στην Ελλάδα, μετατρέποντας τα ευρώ που έχουν αποθηκεύσει στις ελβετικές τράπεζας, σε φθηνές δραχμές, αποκτώντας έτσι μια τεράστια αγοραστική δύναμη που θα τους επιτρέψει να αγοράζουν τα πάντα τζάμπα.
Είναι αυτοί που , με επικοινωνιακά κολπάκια και φθηνή προπαγάνδα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν διαολοστείλουμε τους εταίρους μας και επιστρέψουμε σε μια διακορευμένη δραχμή, θα είμαστε λεβέντες. Ότι έτσι θα ξανασηκώσουμε τη σημαία της επανάστασης και θα σπάσουμε τις «αλυσίδες» που θέλουν «την Ελλάδα μας μονίμως υποτελή στους τοκογλύφους δανειστές της»…
Αυτό που δεν μας λένε όμως είναι ότι αν υψώσουμε το λάβαρο της «επαναστάσεως» και μπούμε για δεκαετίες στα μαύρα κατάστιχα του παγκόσμιου Τειρεσία, θα πρέπει να δουλεύουμε τέσσερις μήνες για να μπορέσουμε να αγοράσουμε ένα πλυντήριο πιάτων!
Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι οι θιασώτες της προδοτικής αυτής επιλογής προσφέρουν γη και ύδωρ σε αυτούς που – κατά την εκτίμησή τους – πρόκειται να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις από εδώ και πέρα, προκειμένου με τη στάση ή τις αποφάσεις τους να ξαναβάλουν μπροστά τις μηχανές του νομισματοκοπείου.
Θα τα καταφέρουν; Δεν είναι εύκολο... Απέναντί τους, με απολύτως διαφορετικούς σκοπούς, βρίσκονται οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αλλά και οι Αμερικανοί. Οι μεν επιθυμούν την ομαλή συνέχεια του έστω και ταλαιπωρημένου ευρωπαϊκού οχήματος, ενώ οι δε απεύχονται την κατάρρευση του ευρώ που θα οδηγούσε σε ανατίμηση του δολαρίου και, ως εκ τούτου, σε μείωση των εξαγωγών και αποπληθωρισμό του εξωτερικού χρέους .
Αν έπρεπε υποχρεωτικά να στοιχηματίσω στην έκβαση αυτής της μάχης, θα έβαζα τα λεφτά μου στους δεύτερους. Όχι μόνο γιατί αυτή η επιλογή συνάδει με την επιθυμία μου, αλλά γιατί πιστεύω ότι εκείνοι είναι πιο ισχυροί…

Κυβέρνηση και Βουλή εξευτελίζουν τους Έλληνες

Πριν από λίγες ημέρες, βρέθηκα με μια πολιτική παρέα που σπατάλησε το μεγαλύτερο μέρος ενός εξαίσιου δείπνου , αναλύοντας τη «ευφυέστατη» φράση του Νταβούτογλου : «Το Καστελόριζο ανήκει στη Μεσόγειο και όχι στο Αιγαίο»! Οι παρευρισκόμενοι, αφού αναφέρθηκαν πολλές φορές στην προφανή υστέρηση του υπουργού εξωτερικών σε σχέση με τον –όποιο- Τούρκο ομόλογό του, εκθείασαν την ατάκα του Νταβούτογλου συμπεραίνοντας ότι με αυτή την κίνηση, το θέμα ξέφυγε πλέον από τα στενά περιθώρια του Αιγαίου και έγινε πλέον πρόβλημα της Μεσογείου!
Κανείς βέβαια από τους ίδιους ή τους συναδέλφους τους βουλευτές, αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς κ.λ.π. δεν τόλμησε να απαντήσει στη βλακώδη έμπνευση του Νταβούτογλου με τρόπο που να αρμόζει στη γελοιότητα του ισχυρισμού! Για παράδειγμα , μια τέτοια απάντηση θα μπορούσε να ήταν ένα δυνατό γέλιο του Δρούτσα στη μούρη του Νταβούτογλου την ώρα που αυτός εκστόμιζε τη βαρύγδουπη ασυναρτησία του. Έτσι απλά. Χωρίς λόγια.
Η ανικανότητα της επίσημης ελληνικής πλευράς να αρθρώσει λόγο και να υψώσει ανάστημα συνεχίστηκε ακόμα και όταν -8 ημέρες αργότερα- συνέβη το γνωστό περιστατικό με τη νηοψία ιταλικού πλοίου από τις τουρκικές αρχές, όταν αυτό έπλεε σε ελληνική θαλάσσια ζώνη , νοτίως του Καστελόριζου!
Το περίεργο είναι ότι οι συνομιλητές μου, δύο εβδομάδες αργότερα, αντί να συζητούν για την ουσία των σοβαρότατων παρενοχλήσεων της Τουρκικής πλευράς, υποκλίνονται στη «διαβολική ευφυία» του Νταβούτογλου , θαυμάζοντας άλλη μία πτυχή της κυβέρνησης Ερντογάν.
Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο ράπισμα στον ταλαιπωρημένο σβέρκο του ελληνικού λαού. Διότι αντί να αναζητούν τρόπους να θρέψουν τη πληγωμένη υπερηφάνεια ενός λαού που στιγματίζεται και υποφέρει καθημερινά, αυτοί κάθονται και θαυμάζουν το ύψος του «Γολιάθ».
Αντί να δείχνουν πυγμή απέναντι στον κάθε ευφυή ή βλάκα – δεν έχει σημασία άλλωστε- που εποφθαλμιά ελληνική γη ή θάλασσα, σκύβουν το κεφάλι, το βουλώνουν και φυτεύουν δεντράκια στο Καστελόριζο…

Συλλογιστείτε δε ότι η επίσημη ελληνική απάντηση στις πρόσφατες προσβλητικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Επικρατείας ήταν η εξής: « η άποψη του κ. Αρίντς, εικάζουμε ότι δεν αποτελεί θέση της τουρκικής κυβέρνησης γιατί στερείται αλήθειας και σοβαρότητας.» (Το τελευταίο το είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, ο άνθρωπος που μιλάει πάντα κοιτώντας την κάμερα, ασχέτως με το που βρίσκεται ο συνομιλητής του!)
Μα πότε επιτέλους θα βρεθεί ένας γνήσιος Έλληνας Καραγκιόζης για να κοροϊδέψει και να γελοιοποιήσει όλους αυτούς τους νεόπλουτους πασάδες με τα αλεπουδομούστακα που νομίζουν ότι θα αλώσουν τη χώρα μας μόνο και μόνο γιατί οι Έλληνες πολιτικοί πουλάνε τα …πάντα για να καπαρώσουν μια καρέκλα;
Η έλλειψη επίσημης πατριωτικής φωνής είναι πλέον σκανδαλώδης. Εξαιτίας της έλλειψης αυτής, γίνεται σήμερα περισσότερη κουβέντα για το αν θα παραμείνει ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό, παρά για τις άκρως επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας σε πολλαπλά επίπεδα!
Διότι τα κανάλια και οι εφημερίδες έκαναν ό,τι μπορούσαν. Το είπαν μία, το είπαν δύο αλλά όταν βλέπουν ότι οι Έλληνες βουλευτές -στην πλειονότητά τους- κάνουν την πάπια, αναγκάζονται να σταματήσουν και να ασχοληθούν με άλλα , πιο εύπεπτα θέματα.
Δυστυχώς, αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι πολιτικοί μας, είναι ότι ο λαός, για να μην γονατίσει, χρειάζεται ή «τα λεφτά» ή «τη φανέλα»! Δεν γίνεται να του στερήσεις και τα δύο!
Η περίεργη σιωπή γύρω από τα εθνικά θέματα, εκτός από το ότι αρχίζει να φαντάζει ύποπτη, αποτελεί πλέον ένα μόνιμο βασανιστήριο στην καρδιά του ελληνικού λαού, που –συνήθως- σφύζει από εθνική υπερηφάνεια.
Ο ίδιος λαός έχει περιγράψει πολύ εύστοχα την παρούσα κατάσταση πολύ καιρό πριν κι έχει προειδοποιήσει ανάλογα με την σοφή ρήση: « Και κερατάς και δαρμένος δεν γίνεται!» Φοβούμαι ότι αυτό κάποιοι δεν το έχουν καταλάβει και συνεχίζουν ανερυθρίαστα να προκαλούν και τις δύο προαναφερθείσες ιδιότητες στους Έλληνες πολίτες.
Αν κρίνω όμως από αυτά που ακούω και βλέπω γύρω μου, η κλεψύδρα αδειάζει τάχιστα. Ακόμα και τα τελευταία ρινίσματα ανοχής τελειώνουν…
Έχω ακούσει από παλιούς πολιτικούς να λένε ότι η βία στα γήπεδα ανέκαθεν εξυπηρετούσε έναν συγκεκριμένο σκοπό: το ξέσπασμα των νεανικών/φτωχών κοινωνικών στρωμάτων εντός συγκεκριμένου χώρου, ενός γηπέδου δηλαδή, έτσι ώστε η αναμενόμενη ένταση να εκτονώνεται μέσα σε ένα σχετικά ελεγχόμενο περιβάλλον. Φαντάζομαι όμως ότι αυτή η λογική που βασίστηκε στο δεδομένο ότι τα νεανικά/φτωχικά στρώματα θα αποτελούνταν από μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους , τώρα μπορεί να μην ισχύει… Αναρωτιέμαι λοιπόν, τώρα που η πραγματικότητα αλλάζει άρδην προς το χειρότερο, τι είδους «γήπεδα» θα πρέπει να χτίσουμε για να εκτονωθούν μερικά εκατομμύρια νέοι και φτωχοί που όχι μόνο δεν θα έχουν να φάνε αλλά θα βλέπουν τη χώρα τους να διασύρεται και να διαλύεται…γενικώς…