Πόσο επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τι θα γίνει αν βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτελέσει το βασικό κορμό της κυβέρνησης; Θα καταστραφεί τελείως η Ελλάδα; Θα μείνουμε στο ευρώ; Θα έχουμε φάρμακα και γάλα; Θα συνεχίσει εν πάση περιπτώσει να έχει  ευρωπαϊκή προοπτική μια χώρα  που θα κυβερνάται από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, και τον αξιαγάπητο  Νίκο Βούτση (τον άνθρωπο που προτιμά τις μολότωφ από τον καναπέ) ; 

Κάποιοι λένε πως δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ο σύγχρονος αστικός μύθος θέλει τους  «Τσίπρες» -όπως συνηθίζω εδώ και χρόνια να αποκαλώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- να διαφθείρονται τάχιστα από τη μέθη της εξουσίας και να μην προχωρούν σε καμιά ριζοσπαστική αλλαγή που θα εξόντωνε τους πλούσιους για να τους εξισώσει με τους φτωχούς.

Λογική πρόβλεψη βασισμένη  στην εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ  και στη μετάλλαξη των πρωτοκλασσάτων υπουργών του, που ξεκίνησαν με ζιβάγκο, συνέχισαν με Louis Vuitton (προφέρεται Λουί Βουιτόν –και όχι Βιτόν- από νεόπλουτους πασόκους) και Hermes , λίγο πριν καταλήξουν σε ιδρύματα της ευρύτερης περιοχής του Πειραιώς. Πολλοί λοιπόν είναι αυτοί που θεωρούν ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αφομοιωνόταν  τάχιστα από το «σύστημα» διότι οι φωνές κάποιων αντικειμενικά σοβαρών ανθρώπων (π.χ. των κ.κ.  Δραγασάκη, Παπαδημούλη) σε συνδυασμό με τα αντεπαναστατικά αισθητήρια που πυροδοτεί η κατάληψη της εξουσίας, θα μείωνε την όρεξη των υπολοίπων για αριστερά ριζοσπαστικά μέτρα.

Υπάρχει φυσικά και η αντίθετη άποψη , που υποστηρίζει ότι αν οι «Τσίπρες» κυβερνήσουν τη χώρα, τότε  το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, θα επιστρέψουμε στη δραχμή  και θα εξαφανιστούμε ως έθνος.

Μπορεί να υπάρχει ασφαλής πρόβλεψη;

Τη Δευτέρα  παρευρέθην σε μαραθώνια εκδήλωση-συζήτηση της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος, με καλεσμένους τους εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων πλην της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι παρέθεσαν τις θέσεις τους και απήντησαν σε ερωτήσεις. Τις περισσότερες από αυτές δέχθηκε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, εξαιρετικά συμπαθής, ευγενικός ,κατανοητός, εύγλωττος  αλλά –αναγκαστικά- ανεπαρκής στην προσπάθειά του να εξηγήσει τα… ανεξήγητα.

Τον είχα ήδη ακούσει το πρωί σε ραδιοφωνική εκπομπή να παραπονείται για τις συχνότατες κατηγορίες που εξαπολύονται προς το κόμμα του λόγω πολυγλωσσίας, την οποία φυσικά δεν αρνείται αλλά προσπαθεί να υποβαθμίσει. Εκεί ακριβώς πιστεύω ότι βρίσκεται και το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην … «πολυπολιτισμικότητα».

Από τη μία ο Λαφαζάνης θέλει να επιστρέψουμε στη δραχμή, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί γιατί είναι μια προσωπική του άποψη. Από την άλλη ο Στρατούλης θέλει να δεσμευτούν οι καταθέσεις μας , αλλά ούτε σ’ αυτό πρέπει να δίνουμε σημασία γιατί δεν το εννοούσε ακριβώς έτσι. Ο Μπαλάφας  τώρα θέλει να μειώσουμε τις δαπάνες στην άμυνα και γιατί όχι «να το ρισκάρουμε με τους Τούρκους»! Ούτε και αυτό πρέπει να μας ανησυχεί όμως γιατί δεν το εννοούσε!

Προσωπικώς θεώρησα ότι αυτά ήταν έπεα πτερόεντα.  Ότι ξέφυγαν από ανθρώπους βαθιά ιδεαλιστές με έντονη οργή προς το κατεστημένο και τα ειωθώτα. Ανέτρεξα λοιπόν στα γραπτά τους, στο επίσημο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όπου μεταξύ άλλων διάβασα  περί της  θέσπισης ενός πρόσθετου τύπου άδειας, που θα λέγεται «άδεια προς αναζήτηση εργασίας», με την οποία θα εφοδιάζεται αυτομάτως κάθε ενδιαφερόμενος (είτε με αίτηση προς τις αρμόδιες ελληνικές αρχές είτε με αίτηση στο ελληνικό προξενείο της χώρας προέλευσης) και θα αποκτά αυτοδικαίως το δικαίωμα παραμονής στην ελληνική επικράτεια για ένα χρόνο, με στόχο να αναζητήσει δουλειά!!! (http://www.syn.gr/programma/programma.htm )

Κατάφερα να συγκρατήσω την αγανάκτησή μου και δεν χαρακτήρισα την παραπάνω θέση. Ρώτησα όμως τον κ. Παπαδημούλη με ποιο τρόπο η θέσπιση αυτού του μέτρου θα βοηθούσε στην πάταξη της ανεργίας που καλπάζει και διαλύει τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Απάντηση δεν πήρα, παρότι επανήλθα και υπενθύμισα στο συμπαθή Παπαδημούλη την ερώτησή μου. Φυσικά είχε δίκιο ο άνθρωπος που δεν απαντούσε… Γιατί απλούστατα , δεν μπορούσε!

Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε μια πιο σκληρή ερώτηση που αιφνιδίασε το ακροατήριο. "Γιατί τους ανέχεστε, γιατί δεν τους αποβάλλετε, γιατί συγχρωτίζεστε μαζί τους;" ρώτησε ο παριστάμενος ιατρός , ο οποίος προηγουμένως είχε αναγνώσει  τις εξής  θέσεις της συνιστώσας ΡΟΖΑ  ( http://omadarozasyriza.wordpress.com  ):  " ...η πορεία ενός αριστερού χώρου κρίνεται από τη συγκεκριμένη στάση του στα κάθε φορά επίδικα της ταξικής πάλης, από το πόσο συγκρούεται έμπρακτα τόσο με τα διαχρονικά ιερά και όσια της αστικής κυριαρχίας (κοινωνική ειρήνη, ατομική ιδιοκτησία, κρατικό μονοπώλιο στη βία, εθνικό συμφέρον κ.λ.π.) όσο και με τα συγκυριακά ιερά και όσια του πολιτικού συστήματος (κατάργηση του ασύλου, καταδίκη των κουκουλοφόρων, αναγνώριση του έργου της αστυνομίας κ.λπ.)» . Η επιτυχής πορεία του ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται λοιπόν από το πόσο συγκρούεται έμπρακτα με το εθνικό συμφέρον;

Και σ’ αυτή την ερώτηση , ο πρώην ευρωβουλευτής απήντησε με τρόπο που προξενεί, αν μη τι άλλο, κάποια ανησυχία: «Δεν είναι αυτή η επίσημη θέση του κόμματος. Όποιος διαφωνεί με τις επίσημες θέσεις , μπορεί να αποχωρήσει»!

Δεν διαφωνώ. Αυτή είναι η ορθή αντιμετώπιση. Αλλά ως τώρα , ο κ. Παπαδημούλης μαζί με ακόμα δυο –τρεις συντρόφους είναι οι μόνοι που εκφράζουν την «επίσημη θέση του κόμματος», ενώ όλοι οι υπόλοιποι (και είναι πολλοί αυτοί) εκφράζουν προσωπικές και επικίνδυνες –για πολλούς- γνώμες!

Πώς ξέρουμε ποιες είναι οι επίσημες θέσεις; Πώς ξέρουμε ποιοι τις πρεσβεύουν αφού ακόμα  κι όταν αναφερόμαστε σε χωρία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ μάς ζητείται  να μη δίνουμε τη δέουσα προσοχή. Τι θα γίνει αν τελικά ζητηθεί από τον Παπαδημούλη και τον Δραγασάκη να φύγουν  από το κόμμα όταν μια μέρα οι δικές τους θέσεις θα είναι οι ανεπίσημες;

Ακόμα κι αν αποδεχθούμε το αβλαβές της διαφορετικότητας των απόψεων στο ΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορούμε να ξέρουμε a priori ποιες από αυτές θα υπερισχύσουν; Και τελικά, όταν οι συνιστώσες ενός κόμματος εξουσίας διαφωνούν σε κρίσιμα ζητήματα για το μέλλον του έθνους, πώς θα συμφωνήσουν στις πράξεις;